We hebben weer mooie gesprekken bij ons in de bedrijfskantine. ‘Vuurwerk is geldverspilling, milieubelastend en bovendien gevaarlijk. Hopelijk wordt dit snel afgeschaft!’. Dat is duidelijke taal, afkomstig van een collega die niet van vuurwerk houdt.
De achtergrond van deze opmerking is dat we bij Gabriël streven naar een steeds duurzamere manier van bedrijfsvoering.Dit betekent dat inmiddels is geïnvesteerd in zonnepanelen, dat afval strikt wordt gescheiden en dat we zo effectief mogelijk reizen. Daarnaast bieden we onze relaties de mogelijkheid om te investeren in duurzame beleggingsfondsen met de hoogste positieve impact op de wereld.
Ik betrap mezelf erop dat ik helemaal niet zo uitkijk naar het afschaffen van vuurwerk. Ik zelf weet nog zo goed hoe het voelde om een ‘echte’ liefhebber te zijn. De spanning van de eerste folder in de brievenbus. Dat gladde rode verpakkingspapier, de geur van het kruit. Ik zie mezelf nog zitten, gebogen over de vuurwerkfolder en mijn spaarpot. Als een boekhouder berekende ik hoe ik met mijn krappe budget de maximale bestelling kon doen. Bij mijn zoon zie ik al hetzelfde gebeuren. Is het voor hem binnenkort afgelopen?
Het is eigenlijk wel een goede vraag of vuurwerk inderdaad geldverspilling is. Feitelijk is het dat natuurlijk. Een sis, een vlam en een knal, dat is wat je krijgt. Het product bestaat uit papier, kruit en wellicht wat kleurstof. Na afloopt ligt het allemaal op straat of zweeft het door de lucht. Weg geld, weg vuurwerk.
Tegelijk: geldt deze gedachte niet voor zoveel andere dingen? Ik denk daarbij aan onze vakanties naar Zuid-Frankrijk. Wij Nederlanders betalen veel geld om daar, verstoken van het comfort dat we thuis hebben, twee weken door te brengen in een bloedhete stacaravan. Ook de reis erheen is milieuvervuilend, warm en duur. Toch hebben we er de tijd van ons leven. Ook afschaffen dan maar? Of die mooie fiets die je dochter zo graag wil hebben. Man, wat was ze er blij mee, en jij dus ook. Had ze niet de oude van haar broer kunnen krijgen? Jawel hoor, maar die is niet roze. Eigenlijk kunnen we ook wel zonder roze fietsen toch? Ten slotte wil ik het consumeren van vlees noemen. We kennen allemaal de impact die dit heeft op het milieu en dierenwelzijn. Toch steken we in de zomer allemaal weer de BBQ aan, gezellig!
Waarom willen we roze fietsen en warme vakanties? ‘Beleving’ is hier het antwoord. Al deze zaken hebben we eigenlijk niet nodig, maar geven ons een goed gevoel. Ook ik zelf geloof ik in de kracht van een beleving. Het kan zo eenvoudig zijn als een kaartje voor het zwembad. Of voor dat concert. Ook wetenschappelijk onderzoek toont aan dat geluk niet toeneemt door investering in bezit, maar door investering in beleving.
We zien dit ook terug in de adviespraktijk bij Gabriël. Geld maakt inderdaad niet gelukkig. Sterker nog: het kan voor de bezitters een zorg worden. Maar de ervaringen die je met geld kunt kopen maken wel gelukkig. Als je nog een laag dieper gaat dan beleving, dan kom je uit bij zingeving. En dus bij het zinvol omgaan met je geld en bezit, als een goede rentmeester. Onlangs sprak ik een echtpaar dat een heel ruime woning heeft, en die deze graag wil behouden ondanks hun bescheiden inkomen. Hun wens is om zelf van de woning te blijven genieten, maar heel nadrukkelijk stellen ze die ook ter beschikking voor anderen. Door goed om te gaan met de middelen die er zijn, lijkt dat nu te lukken. Een andere voorbeeld is een vermogend echtpaar dat liever niet wil investeren in ‘normale’ beleggingen, ook niet als die duurzaam zijn. Inmiddels hebben ze met een deel van hun vermogen voor een ander de koop van een pand mogelijk gemaakt van waaruit evangelisatie en sociale opvang wordt gedaan. De dame heeft er zelfs een rol als gastvrouw gevonden. De zinvolle investering van hun geld heeft deze mensen zeker gelukkiger gemaakt. En het heeft een prachtige beleving opgeleverd.
Zijn we weer terug bij het vuurwerk. Afschaffen of niet? Ik laat de beslissing over aan hen die daarover gaan. Maar tot die tijd steekt mijn zoon met oud en nieuw een pakketje vuurwerk af, bij ons voor de deur. Onder mijn toezicht, en met een vuurwerkbril op.
Deze blog is geschreven door Arjen van Arkel
