Het is zaterdagochtend 7:00 uur. Mijn vaste tijdstip om met vrienden te gaan hardlopen in het bos. Ik trek net mijn outfit aan als mijn vrouw zegt, ‘Volgens mij heb ik weeën’. Eén seconde denk ik, ‘Chips! Daar gaat mijn hardloopje’ maar laat dit, uiteraard, niet aan mij vrouw merken. Nu moet ik er voor haar zijn! En voor mijn zoon die zich aandient. Ik begin een beetje zenuwachtig te worden. Ook dit laat ik niet aan mijn lieve vrouw merken. Ik bel mijn vrienden af en spring onder de douche. Mijn vrouw komt binnen ‘De verloskundige komt eraan. Als het menens is moeten we direct naar het Meander Ziekenhuis’. Mijn vrouw is namelijk nog geen 37 weken zwanger. De grens dat een kindje volgroeid is en de moeder thuis mag bevallen. Iets wat mijn vrouw dolgraag wilde.
‘Als je het mij vraagt, beval ik liever in het ziekenhuis’, zei ik heel stoer een week of vijf geleden bij vrienden op kraambezoek. Helemaal omdat we in Amersfoort een waanzinnig mooi nieuw ziekenhuis hebben, het Meander. Als je daar gaat bevallen is het net een hotel!’ ‘s Avonds word ik door mijn vrouw, terecht, op mijn vingers getikt; ‘Mag ik je eraan herinneren dat IK moet bevallen?’ ‘O ja…… Natuurlijk lieverd, je hebt helemaal gelijk. Sorry.
Het loopt allemaal anders en het wordt geen thuisbevalling. Geen rommel op het bed denk ik, maar wel sneu voor mama natuurlijk. We gaan naar het Meander, de verloskundige rijdt pal achter ons aan. Stel je voor, dat er onderweg iets gebeurt. Dan kan zij in ieder geval direct handelen en het kind desnoods op de achterbank op de wereld zetten. We melden ons bij de afdeling verloskunde en krijgen een joekel van kraamkamer toegewezen. Hippe kleuren aan de muur en een strakke bank, een eigen douche en toilet. Ik ga op zoek naar een gevulde minibar, maar die ontbreekt helaas. Toch geen echt hotel. De eerste verpleegkundige komt binnen, stelt ons gerust en legt de procedures uit. Op de kraamafdeling krijgt de aanstaande vader ook ontbijt, lunch, diner, koffie en thee tussendoor. Want stel je voor dat je net naar het restaurant gaat, je bamischijf naar binnen schuift, en je vrouw gaat bevallen. In Hotel Meander is aan alles gedacht!
‘s Middags om 16:19 uur, ziet mijn zoon het levenslicht. Hij is geboren na een stortbevalling. De overige details zal ik je besparen. We noemen hem Rijk en zo voelen we ons ook. In eerste instantie lijkt alles goed met hem te zijn; hij is goed op lengte, heeft een goede kleur en is op gewicht (3085 gram) maar hij kreunt een beetje bij het ademhalen. Voor de zekerheid wordt hij in de couveuse gelegd en krijgt hij extra zuurstof. Lekker warm en van alle gemakken voorzien. Inmiddels is het vijf uur en het diner wordt geserveerd. Twee gangen. Ik ben nog steeds op de kraamkamer, dus mag ik mee genieten. Ik vraag aan de verpleegkundige om de wijnkaart. ‘Ik heb namelijk wat te vieren’ zeg ik trots. De verpleegkundige ziet er de lol wel van in, maar moet mij helaas teleurstellen. Het warme eten smaakt prima. Bietjes op een bedje van krieltjes en afgemaakt met een heerlijke jus en gemarineerde kippendij. Zo’n bevalling maakt je hongerig.
De couveuse wordt de kamer ingereden. Ik mag ook blijven slapen. De hippe bank verandert in een handomdraai in een heerlijk bed. Alleen jammer dat ik de hele nacht geen oog dicht doe door de vele controles. Maar wat superfijn dat je kind in de couveuse op dezelfde kamer mag blijven liggen! Dit ging vijf jaar geleden nog heel anders. De kraamtranen zullen in de afgelopen jaren hierdoor drastisch teruggebracht zijn.
Uiteindelijk hebben Rijk en wij een hele week in het ziekenhuis gebivakkeerd voordat hij naar huis mocht. Een batterij aan verpleegkundigen en artsen hebben we de revue zien passeren, die allemaal even lief en deskundig waren. Wat hebben ze Rijk goed verzorgd en in de gaten gehouden! Vaak ook christenen merkten we, die met ons mee baden. Tineke, Paula, Lydia, Henny, Mirjam, Marte, Marianne, Geertruida, Lotje, Mila, Erica en al die andere artsen en verpleegkundigen waarvan ik de naam niet meer weet en die aan de couveuse hebben gestaan bij Rijk, geweldig bedankt! Jullie zijn helden met liefde voor het vak. Dankzij jullie liet ik vrouw en kind elke dag een beetje meer met een gerust hart achter als ik weer naar huis reed.
Als je zoiets mee maakt, besef je dat we in Nederland een van de beste zorgstelsels van de wereld hebben. In januari van dit jaar is er weer een onderzoeksrapport gepubliceerd door het gerenommeerde Health Consumer Powerhouse (HCP) te Zweden. Nederland scoort in deze Euro Health Consumer index het hoogste aantal punten en heeft daarmee het beste zorgstelsel van Europa!
Nog twee maanden en de nieuwe zorgpolis valt weer op de mat. In 2018 is 5,9% van alle Nederlanders (zo’n 200.000 mensen) over gestapt naar een ander zorgverzekeraar (bron: Vektis.nl). Dit is weinig. Toch is het goed om kritisch naar je polis te blijven kijken.
Mijn vrouw en ik hebben beiden een budgetpolis. Tevens hebben we het hoogste vrijwillige eigen risico gekozen wat een premievoordeel van € 240,- per jaar per persoon oplevert. Deze verzekering heeft alles wat hierboven staat vergoed zonder eigen risico. Het eigen risico is namelijk niet van toepassing op kraamzorg en huisartsenbezoek.
Wil je meer informatie over de budgetpolis? Neem dan contact met ons op aankomende december. Dan zijn de nieuwe premies bekend.
Na een week mocht Rijk weer uit het ziekenhuis. Inmiddels is hij twee weken thuis en gaat het goed met hem. Zijn drie zussen vertroetelen hem elke dag samen met zijn papa en mama.
Deze blog is geschreven door Robert Jan van Dam
